μοναχούλης

-α, -ικο, ουδ. και -ι (Μ μοναχούλης, -α, -ικο) [μοναχός]

(θωπευτικά) μόνος, ολομόναχος («μοναχούλης τό μετέφερε για να μη μάς ενοχλήσει»).